19 grudnia 1949 roku: 14 niezadowolonych z dotychczasowych warunków pracy pracowników firmy „Pegum” zakłada Wytwórnię Wyrobów Gumowych Spółdzielnia Pracy „Guma”.

1 lipca 1950 roku: sąd dokonuje wpisu do rejestru spółdzielni spółki „Guma”, która mieści się przy ulicy Średzkiej 1 w Poznaniu.

11 sierpnia 1950 roku: sąd dokonuje wpisu do rejestru spółdzielni – zmienia się nazwa na Spółdzielnia Pracy Chemiczno-Drogistowska, uchwalony zostaje nowy statut.

lipiec 1959 roku: zakupiona zostaje nieruchomość, w której mieści się obecnie firma, czyli przy ulicy Głównej 14 w Poznaniu.

1964 rok: następuje połączenie Spółdzielni Chemiczno-Drogistowskiej ze Spółdzielnią Technochemia, przyjęto nazwę Chemiczna Spółdzielnia Pracy „Unia” (24.06.1964r.)

kwiecień 1970 roku: odbywa się połączenie Chemicznej Spółdzielni Pracy „Unia” z Poznańską Chemiczną Spółdzielnią Pracy. Od tej pory Spółdzielnia przyjmuje nazwę Poznańska Chemiczna Spółdzielnia Pracy „Unia”.

1977 rok: przyłączenie Spółdzielni „Tlen” z Czempinia i Spółdzielni „Olmin” z Międzychodu. Te dwie spółdzielnie jednak na początku lat 80-tych usamodzielniły się.

Początek lat 90-tych: oddane zostają dzierżawione dotychczas obiekty przy ulicy Koronkarskiej i Gorzysława. Cała produkcja zostaje ograniczona do obiektu przy ulicy Głównej.

27 września 1995 roku: zmiana nazwy na Zakłady Chemiczne „Unia” Spółdzielnia Pracy.
W 1949 czternastu byłych członków przedsiębiorstwa „Pegum” zakłada Wytwórnie Wyrobów Gumowych. Już rok później, a dokładnie 11 sierpnia 1950 roku sąd dokonuje wpisu do rejestru Spółdzielni i powstaje Spółdzielnia Pracy Chemiczno-Drogistowska. Początki były bardzo trudne. Garstka założycieli bez niezbędnego doświadczenia odważyła się poprowadzić przedsiębiorstwo spółdzielcze. Od pierwszych lat działalności starano się pozyskać bardziej doświadczonych ludzi w zakresie organizacji produkcji i administracji. Firma produkowała wtedy asortyment ograniczony do wyrobów gumowych.

Kolejnym ważnym wydarzeniem w działalności firmy jest zakup w roku 1959 nieruchomości przy ulicy Głównej 14 w Poznaniu, gdzie siedziba Unii znajduje się do teraz. Bez obaw, od tamtego czasu była parę razy modernizowana. Nastąpiła zmiana profilu produkcyjnego. Z wyrobów gumowych skierowano się ku chemii gospodarczej. Warto wspomnieć, że przed zakupem tych nieruchomości Spółdzielnia prowadziła działalność w trzech zakładach. Były to oddziały gumowy, chemiczny oraz produkcji świec, o którym wcześniej nie wspominałem. Powstawały wtedy takie produkty jak wosk do pasów, świece, kit szklarski i pyłochłon.
Rok 1964 to synteza z Technochemią zlokalizowaną przy ulicy Koronkarskiej. Po tym wydarzeniu nastąpił znaczny rozwój produkcji oraz majątku Spółdzielni, poszerzono także asortyment. Rok 1970 to kolejne połączenie, tym razem z Poznańską Chemiczną Spółdzielnią Pracy. Połowa lat siedemdziesiątych to przyłączenia Spółdzielni „Tlen” z Czempina i „Olmin” z Międzychodu. Lata osiemdziesiąte stoją pod znakiem rozwoju. Oddajemy do użytku kolejną halę produkcyjną. Podstawowym asortymentem były wtedy:

Pasty obuwiowe i podłogowe oraz pasty do wanien
Rozpuszczalnik „Terpin”
Emalie zdobnicze „Srebropol” i „Złotol”
Farby klejowo-wapienne i klej kazeinowy
Masa antykorozyjna i świece spiralne
Płyn do mycia naczyń
Esencje spożywcze o stężeniu 1:1000 i 1:4000
Proszek „Emu” do czyszczenia urządzeń sanitarnych – uzyskał złoty medal na międzynarodowej wystawie wyrobów kosmetyczno-chemicznych „Incheba 84” w Bratysławie
Środki do konserwacji wyrobów gumowych
W latach dziewięćdziesiątych przyszedł okres gospodarki rynkowej, walki o klienta. Zmieniły się diametralnie warunki działania. Z zachodu spłynęła fala nowej generacji wyrobów nieznanych dotychczas na naszym rynku. Ładnie opakowane i pachnące wyroby przyciągały klientów. Krótko mówiąc, podjęliśmy rękawicę. Dostosowaliśmy technologię do wymogów rynku i wywalczyliśmy solidne miejsce na rynku. Przed okresem transformacji kojarzeni byliśmy z „Terpinem” i pastami do obuwia i preparatami do podłóg, a teraz głównie z środkami czystości używanymi w wielu domach w Polsce i nie tylko.

Naszą główną marką jest powszechnie znany i lubiany Tytan, który przetrwał do teraz. Co ciekawe, aby tak się stało musiał w ciągu około 20 lat przejść sporo zmian, zarówno wizerunkowych, ale także recepturowych. Fakt, że przez tyle lat jesteśmy elastyczni i potrafimy z powodzeniem utrzymywać się na rynku świadczy o dobrej jakości naszych produktów i zaufaniu, jakim obdarzają nas konsumenci.